Oo nga at madaming beses ko na na-encounter ang katanungan at sitwasyon na yan. Medyo mahirap kasi. Lalo pa at mahina ako sa subject na yan (LOVE). Kalimitan, tumatahimik lang ako pag natatanong saken yan ng mga taong hindi mapakali at parang sinisilihan ang pwet pag nakikita itong si "apple of my blacked-eyed eye". Akala ko sa pamamagitan ng deadmatic approach ko, titigilan nila ko. Pero nitong ngayong umaga lang, habang nag-aabang kami ng masasakyang pedicab papasok sa trabaho, bumanat ng nakakairitang hirit itong isang kabayan na kasabayan ko sa serbis.
GB: Jen, ano gagawin mo pag pakiramdam mo mahal mo na yung kaibigan mo?
JEN: Ano po yun?
GB: Sauce, narinig mo naman ako nagmamaang-maangan ka pa.
JEN: Ah..ewan o, di ko alam
GB: (di makuntento sa pa-showbiz kong sagot).
: HIndi nga?
JEN: (tumingin ng pamatay-tingin na "killer-eye",sabay banat ng:)Alam mo, matanda ka
na, alam mo na dapat ang gingawa sa mga sitwasyon na ganyan.
GB: Eh hindi ko nga alam ang gagawin.
JEN: Hmf. Ano ka ba hi-skul student para hindi malaman ang gagawin jan sa nararamdaman mo?
GB: .....
JEN: Pero kung alam mong masasaktan ka lang pag sinabi mo sakanya ung feelings mo, better keep it yourself. Mas mahihirapan ka pa kapag pati friendship niyo ni-reject niya.
GB: ....
Pero actually medyo nire-regret ko yung sinabi ko sa kanya kasi nakita ko sa muka niya (na ubod ng kapal) na nalungkot sya. Syempre hindi yun yung tunay na saloobin ko, niligaw ko sya dahil nararamdaman kong ako yung "kaibigan" na tinutukoy niya (pero pwede rin naman na feeling ko lang yun, nyahaha). At ayun, dahil nga sa nakunsensya ko. Habang binabagtas ng aming pedicab ang hi-way papunta sa opisina (trapik na naman!). Iniisip ko yung totoong gusto kong isagot sa kanya. Bagay na nagiging "pulutan" sa bonding moments namin
niBiiba. Mahirap naman kasi yung sitwasyon na yun at kung ayaw mong saktan ang sarili mo, mabuti pang hayaan mo na lang yung sarili mo "to love him/her in silence" lalu pa at alam mo din naman na hindi niya kaya ireciprocate yung feelings na yun. In the end, "prevention is better than to cure" pa din ang drama.
Mas mabuti na manahimik ka na lang at pangarapin sya, at magpatuloy na lang na maging mabuting kaibigan sa kanya,kesa parehong bagay pa ang mawala. Dahil ang pagkakaibigan, panghabambuhay ang itinatagal, ang relasyon- hindi mo alam baka bukas o sa makalawa, mawala na lang ng biglaan. :(
