Amag

Ahmmm bakit nga ba amag? Ah eh ewan ko lang. Pwede ko naman lagyan ng taytel na ALIKABOK o kaya naman ANAY, o kaya naman eh sapot. *thinking*

Inisip mo na ba minsan pano kung sa past life mo eh isa kang AMAG in english, YEAST. Kruwel din kaya ang buhay mo? Pano ka makakapag-emote kung isa kang AMAG? Hmmmm pano ka maiinlab kung isa kang AMAG? Paano at paano ka mabubuhay ng NORMAL kung isa kang AMAG? Tsktsk....(Walang pinupuntahan ang mga sinasabi ko tungkol sa AMAG).

Ihalintulad natin sa tinapay na tinubuan ng AMAG. Ang tinapay, pag bagong luto, pinag-aagawan ng mga konsyumer (Talking about economics ako ngayon :P). Ang tinapay pag popular, mabili, ika nga nila eh BEST-SELLER. Pero pano kung ang tinapay na tinda eh biglaan mong makitaan ng AMAG? Bibilhin mo pa ba? Papansinin mo pa ba? Kakainin mo pa ba?

Parang sa tao lang. Pag nakita nating hindi kaaya-aya ang ichura. (Umamin ka dahil madaming mga taong ganito, pwedeng ako, pwedeng IKAW, oo ikaw nga, pwedeng sila, pwedeng tayo). Pag hindi gaanong pumapasa sa ating standards ang pag-uugali, DEADMA na tayo. Kibit-balikat mo syang tatalikuran at nebah ebah mo nang papansinin. Hmm may times na papansinin mo, pero kaswal lang. Kumbaga sa iskul, papansinin mo lang sya pag hihingi ka ng papel (Sila kase yung madalas ready sa mga skul supplies na kailangan sa skul). Papansinin mo lang pag hinihingi ng pagkakataon, pag kailangan mo ang tulong nya, aminin mo man o hindi, likas na MATALINO at GIFTED ang mga kagaya nila. *headspin*

Bagay na hindi makatarungan....

...At hindi ko nabigyan ng justice ang topic kong AMAG...*tears*

Subok

Subukan mong mag-abroad, tutal naman bata ka pa, hindi ka magiging malungkot dun. Isipin mo na lang ang kinabukasan ng mga kapatid mo, nila, naming pamilya mo.

Kung tama ako ng pagkaka-alala, yan ang pahayag na nagpakumbinsi saken para mangibang-bansa....

Halos mag-iisang taon na din ang lumipas mula ng mahirapan akong kumbinsihin ang sarili kong umalis. Madami akong mga tanong noon. Natatakot akong umalis. Natatakot akong iwanan ang mga mahal ko sa buhay. Natatakot akong maiba ang takbo ng buhay ko. Oo, natatakot ako. Dahil duwag ako.

Naaalala ko pa, Marso pa lang ng taong 2008 ay pinakuha na nila ko ng passport sa DFA. Ilang araw matapos ang aking kaarawan. Malungkot ako ng mga panahon na iyon. May hang-over pa kasi ako sa pakikipaglokohan ko sa aking ekswaysey, masakit din ang kalooban ko nun, dahil na rin kailangan kong iwanan ang pag-aaral ko. Huling taon ko na nun sa kursong BS Vulcanizing. Kaya lang, para sa isang MAS magandang oportunidad, pinili kong makipagsapalaran.

Hulyo 21, 2008 ng natanggap ko ang aking visit visa at plane ticket galing sa aking tita. Wala ako sa sarili ng mga panahon na yun. Hindi ko rin sinabi sa aking mga magulang na matutuloy na ang pag-alis ko. Wala akong sinabihan ni isa dahil ayoko SANA tumuloy. Dahil na naman sa TAKOT at PANGAMBA na baka hindi naman ako swertihin sa ibang bansa. Marami akong impaktors na dinadahilan sa sarili ko.

Not all things are meant to be, but everything is worth a try

Dinikdik ko sa sistema ko yang kasabihang yan.

Hanggang ngayon namumuhay pa din ako sa kasabihang yan.

Minsan nalulungkot ako at nahihirapan.

Iniisip na sa edad kong ito, sana ay nasa tambayan lang ako at nakikipagharutan sa mga kaedaran ko.
Iniisip na sana, nasa bahay lang ako at natutulog.
Iniisip na sana nasa bahay lang ako at nakikita ang pagkukulitan ng mga kapatid ko.
Iniisip na sana, nasa bahay lang ako at naririnig ang mga tawa at halakhak ng mga kapatid ko.
Iniisip na sana,sana lang naman. Nasa pinas ako.....

Ngunit ang lahat ay hanggang sana lang......

Dahil.......













Hindi ako pinayagan magbakasyon ng amo ko sa Pinas ngayong taon na toh. Buhoooo...takte ka boss...!!!!!!

bEeseeee...

Pansamantagal muna akong mawawala sa inyong attendance sheet dahil nagpatong-patong ang mga kalokohang sinalihan ko. Magbabalik ako matapos ang kaunting panahon at sinisiguro ko na hindi ako naghahanap ng "gandam speys" sa pagkakataong ito--dahil close boooooookkkkk na po yun :D. Kinakailangan ko lang muling maging hands-on alalay sa aking mga kamiyembro dahil ako eh matagal-tagal din naman nilang hindi nakapiling at nakaututang dila.

Sa mga mahal kong kaberkz.. See you soon. Babalitaan ko kayo ng aking mga kalokohan sa aking pagbabalik mula sa bakasyones dito sa totoong mundo. At tatapusin ko nga din pala yung entry ko sa PEBA. yeay! hehe..:D

Ang pag-alis ng isang tao ay parang bola ng pingpong. Pag hinagis mo sa pader, babalik at babalik din. Para din akong ganun, pero hindi ako mukang pingpong ball..--corny