Inspayrd by this...

once upon a time...

there was an island where all the feelings lived:

HAPPINESS, SADNESS, KNOWLEDGE, and all of the others, including LOVE...

One day it was announced to the feelings that the island would sink,

so all constructed boats and left... Except for LOVE....

LOVE was the only one who stayed.

LOVE wanted to hold out until the last possible moment.

When the island had almost sunk, LOVE decided to ask for help...

RICHNESS was passing by LOVE in a grand boat.

LOVE said, "RICHNESS, can you take me with you?"

RICHNESS answered, "No, I can't. There is a lot of gold and silver in my boat. There is no place here for you."

LOVE decided to ask VANITY who was also passing by in a beautiful vessel.

"Vanity, please help me!"

"I can't help you, LOVE. You are all wet and might damage my boat," VANITY answered.

SADNESS was close by so LOVE asked,

"SADNESS, let me go with you."

"Oh . . . LOVE, I am so sad that I need to be by myself!"

HAPINESS passed by LOVE, too, but she was so happy that she did not even hear when LOVE called her.

Suddenly, there was a voice,

"Come, LOVE, I will take you."

It was an elder.

So blessed and overjoyed, LOVE even forgot to ask the elder where they were going. When they arrived at dry land, the elder went her own way. Realizing how much was owed the elder,

LOVE asked KNOWLEDGE, another elder,

"Who Helped me?"

"It was TIME," KNOWLEDGE answered.

"TIME?" asked LOVE.

"But why did TIME help me?"

KNOWLEDGE smiled with deep wisdom and answered,

"Because only TIME is capable of understanding how valuable LOVE is..."

***...TIME is the only most special gift you can give to the person you LOVE...***

---copy paste lang from bulletin board sa FS..natanggal antok ko ehh..hehhe

Rebelasyon

Maraming tao ang nag-akusa saken na "inlab" ako. (dumating din sa punto na inakusahan ko yung sarili ko pero naliwanagan na ko ngayoooon! Marami din ang umapela at nagbigay ng kanya-kanyang mga kuru-kuro tungkol dito. Pero babasagin ko na ang mga trrrrriiiiip nyo ngayon. Hehe

PLASBAK:

Naging problemado ako nung mga nakaraang buwan. Kaya nga't ngayon eh medyo hindi maganda ang lagay ko. Pero kayang-kaya naman. Keri lang gaya nga ng lagi kong sinasabi. Hindi ko na kelangan pang isa-isahin ang mga dilemma nung "mga problemang" yun, pero alam kong maliit na bahagdan lang yun ng mga problema ng ibang mga tao sa paligid-ligid. Pero, nasubukan kong wag makatulog, o makatulog ng dilat dahil sa kapakanan ng maraming taoooooooooooo. Parang nag-aalaga ka ng isang sanggol na bagong silang. Nyay. Hehe.

Magpapaliwanag ako....
Taym pers!!!!

Lahat ng tao dumadaan sa mga "trying times" ng buhay nila. Kung saan kelangan nilang gumawa ng malulupit na mga desisyon para sa ikabubuti ng ekonomiya ng kanilang sistema sa buhay. Ako, nagkaron ako ng mga nakakawindang na eksena sa buhay ko nung mga nakaraang, nakaraan. Ah basta. Past is past, oraytie.. Leave it all behind. Hehe. At nung mga nakaraang araw nga, eh "mejo" nakaramdam ako ng matinding kasiyahan - parang kasiyahan at energy galing sa isang nagdadalagang mukang binata na si ako (haha), pero napag-isip isip ko din na may mga ibang bagay na dahilan ang lahat at di lamang sa pagmamahal ulit ko maisisisi ang lahat.

Although pinagsisigawan ko sa mundo na single blessedness ako ngayon, (sooo waat?!!!?!!!)alam kong hindi pa ulit napapanahon para lumandi ulit. Tama, hindi pa napapanahon kaya dapat behave lang muna ako at magfocus sa aking singing at counting career, dahil may mga bagay bagay pa sa paligid ligid na pwedeng magpasaya saten bukod dun.

Yan yung pilit kong pinag-iisipan at nararamdaman na hindi ko mai-express nung mga nakaraang araw (apir tayo Azel at kuya Kenji). Mas naenjoy ko lang ngayon kung ano yung mga biyaya na pinagkakaloob saken ni Papa God sa araw araw na ginigising niya ko sa umaga. Nawala na kasi saken yung negative vibes (anu toh feng sui?haha), mga tamang angal at angas sa buhay at kung anik anik na nagpapatubo lang naman ng aking mga pimples (dagdag gastos lang sa derma). May napagdiskitahan lang siguro ang mga namimilog niyong mga mata kaya akala niyo eh may-i-fall ang drama ko sa kanya. Hehe. Matagal bago maniwala si Jen at hindi basta basta nagpapadala sa unang nararamdaman niya. Hmf.

Ayus..yun lang..nilinaw ko lang..hehe..

Migraine

Babala: Corny....:P

Nahihilo, nalilito, asan ba ko sayo, aasa ba ko sayo.?

-MIGRAINE by MOONSTAR88

Yan yung migraine na pinapakinggan ko kanina sa aking jukebox nung habang pauwi ako sa bahay namin. Natatawa lang ako kasi, sa hindi ko maipaliwanag na dahilan, lagi akong napupunta sa sitwasyon na ganire. Malamang, dapat eksperto na ko sa usaping ito...ang makipagpatintero ng bongga ---at manghula ng mga "arte" ng tao sa paligid ko. Habang nagpapaasa ako sa iba, may inaasahan din naman akong iba. Parang ewan lang. Tama si prof pajay, nagiging hipokrita ko dahil hindi ko inaamin sa sarili ko yung trulalu kong feelings. Ano nga ba toh?

Mutual understanding...

Infatuation...

Admiration....

Love?

Cool off

Dito nagsimula ang lahat.....


Simpleng tampuhan. Nakalimutang kaarawan, nakalimutang "anniversary", "monthsary", at kung anu-ano pang bagay na pwedeng lagyan ng suffix na "sarry". Text message na hindi nireplyan, tawag na hindi sinagot at kung anu-ano pang (im)paktors para magdulot ng paghingi ng walang pakundangang salitang "space". Pag eto na ang hiningi sayo ng taong yun, maghanda-handa ka na...Dahil more or less, alam na ang kahihinatnan. Hindi naman sa nilalahat ko, pero, mas madalas mangyari na "yun" ang kahahantungan nun. Ang salitang ayokong naririnig kahit kelan. GOODBYE.

Umiyak ka man ng isang balde, drum, bote, pinggan, platito, baso at kung anu-ano pang pwedeng paglagyan ng luha mo, hindi mo na mapipigil ang tao pag gusto ka na niya talagang iwanan. Masakit isipin, na oo, hindi pala kayo para sa isa't isa. Na mawawala na yung taong gigising sayo sa umaga para lang bumati ng "good morning", ang tatawag upang magtanong kung "kumain ka naba?", o kung "nakauwi ka na ba"?. Yung taong mag-aalala pag nagkasakit ka, o yung susundo sayo sa lugar kung saan ka nagtatrabaho?

Closing Remarks

At syempre, ayaw mo man o gusto, dadating ang panahon ng paghuhukom. Dadating ang araw na hindi mo pinangarap na mangyari ni minsan sa buhay mo. May mga luhang pilit pipigilin, salitang itatago at kung anu-anu pang kemedu, na bukas makalawa eh kasama na sa listahan mo ng "sana ginawa ko to dati...", "edi sana...". Pero, hindi naman kasi natin hawak ang buhay natin. HIndi natin alam kung sya na nga ba, o meron pang mas hihigit sa kanya na makikilala natin sa hinaharap. Pwedeng mas gwapo, mas may utak ng konti, mas marunong pumorma, mas mabait, mas maaalalahanin, mas loyal, mas matapat at kung anu-ano pang MAS. Hindi na kailangan na isumpa mo pa sya ng ilang milyong beses dahil hindi ka na niya mahal. Ang mahalaga ay ang matanggap mo na minsan sa buhay mo, natuto kang magmahal ng insekto, at ang insekto na yun ay nakakita ng kapwa niya insekto. Ganun lang kasimple. (ang sama ko ata ng konti.ahehehe).

Paglilinaw

Kung mahal natin talaga yung taong yun, matututo tayo na palayain sila, ng walang "bitterness" o kahit na anong negatibong bagay against them. Kasi, kung magbabaliktanaw tayo, naging masaya ka rin naman sa piling niya diba? Gaya nga ng sabi nila, Hindi natin hawak yung buhay natin, pabago-bago yan, pwedeng bukas makalawa, mahal ka niya, pero mamaya, may iba na palang mahal. Kaya ang mabuti:

"mahalin mo muna ang sarili mo, bago ka magmahal ng ibang tao." Dahil kung paano mo mamahalin ang sarili mo, yun din ang pamamaraan na gagawin mo sa taong mamahalin mo.

College days

-una sa lahat, pakipatay muna ang munti kong jukebox sa gilid dahil magtutunog tyangge ang page.:D

Habang nanonood ako ng tv kahapon pagkauwi ko galing sa aking tinatrabaho este trabaho pala, napadaan ako sa isang myusik isteysyon. Nakita kong nakasulat sa itaas ang taytol na Infocus- Chris Brownat ayun na nga, nakita ko na lang maya-maya pa na nalulong na ko sa palabas na yun. Mas lalo pa ng marinig ko ang isang ito,

Superhuman - Chris Brown Music Code


at agad-agad tumatak sa utak ko ang mga salitang:

But that’s the moment you came to me
I don’t know what your love has done to me
Think I’m invincible
I see through the me I used to be
You changed my whole life…
Don’t know what you’re doing to me with your love
I’m feeling all super human, you did that to me
Super human, heart beats in me

At dahil dyan, na-inspire akong maging "superhuman" kuno. Yung tipong hindi talaga tinatablan ng kahit na ano. Kahit na ano. Kahit na anong uri pa ng pinakamadramang emosyon. Kaya kanina pag-pasok ko sa opisina, agad kong hinanap ang kantang ito at pinatugtog. May ilang beses din sigurong nagpaulit-ulit ang awiting ito sa aking computer hanggang sa natigil ang soundtrip ng dumating si boss manager amo. (inis). Sabay silip na lang ako sa aking FS account. Bumulaga sa aking harapan ang medyo hinihintay kong new message. Para akong asong ulol na binasa ang mensahe, only to get disappointed in the end. I've been silently waiting kasi for my old old kras'es reply. Pero kung iniisip niyong ako ang nag-initiate ng padalahan ng meseyds, hindi ko na matandaan, hehe. Pero ang alam ko, sya ang nauna.:D

REWIND...

Nagkakilala kami nung college days (kaya nga ayun ang taytol eh). Klasmeyts kami sa kors na pawang mga boylets lang ang kumukuha. Kaya as usual, sinundan na naman ako ng tanong na "Tomboy ka ba?" O kaya naman ay:"Pra kang tomboy, sayang ka!".
Mga *^@% kayo! "Babae ako, gerlalu". At ayun na nga. (Iwan ang topic na yan para sa susunod). Syempre kapag kapanahunan ng pagdadalaga lumalabas ang mga bagay na itinatago lang nung una:

= Panay pa-impress sa klase (recite kung recite, aral araw araw ng mga lectures para mapansin ni kras.
= Group project ba kamo? Game ako jan! Lalo na pag mga kung anik-anik na aabutin ng ten years bago matapos. Syempre "on the go" ako lalu na pag same grup kame.
= Musikahan mode ba? Sali din ako jan! Akin ang mic kanya ang gitara o piano.

Pero, nasira ang kahibangan ko ng sabihin niya sa akin na "kras" niya ang teacher namin sa English. Peborit teacher ko pa naman yun! Pagkakaalala ko kasama niya pa nga akong "nangharana" dun. Mega kanta pa ko ng How did you know habang inaabot niya ang white rose kay Mam Jhen. Oo, tama kayo ng basa, magkapangalan kami ni Mam. Grr. So after that incident, mega iwas na ko kay kras. Ikaw ba naman ang ganunin, hindi ka iiwas?


MOVING FORWARD...

Wag kang mag-alala
Di ko ipipilit sa 'yo
Kahit na lilipad ang isip ko'y torete sa 'yo

Kinuha kami ni Mam Jhen para mag-represent ng course namin. Syempre singing contest at ayan nga ang kinanta ko.Isang kabwisitan lang ang nangyari, sapagkat may umeksenang "epalista" sa momentum ko at ng gitarista. Well, napahiya ko lang naman ang sarili ko sa harap ng maraming pipol sa iskul. Pero ok lang, makapal naman ang pagmumuka ko. chuvachuchu from xyz + chuvachuchu from kras = embarrasing moment

CONFRONTATION (CLIMAX LEVEL NA 'TO!)

At as usual, prang isang pelikula ang kwentong ito. Meron ding climax :D. Hmm. Paano nya nalaman ang mumunting chikret ko? Simple lang, sa bisa ng audio recording, merong isang echozera (isang term para sa chismosa / chismoso), na nagrecord ng aking may-i-confess my feelings momentum ko. *^@%, wala akong malay nun! nalaman ko na lang nung kausapin ako ni kras at nagpahayag din sya ng kanyang saloobin. Naalala ko pa, may hawak pa sya nung isang article about sa Difference of Love and Admiration. According to him kasi, He wants to make sure if what is the real score (abnuin din naman pala si kras). Kasi din daw, he doesn't want these unwanted feelings(oo ganyan nya dinescribe ang feelings namin). to ruin the friendship that we are having by that time. At ang ending ng usapan, "Lets know more about each other". Syempre ako, may-i-agree lang. Playing safe ang drama pero ok na din. No label pero kahit papano naramdaman ko naman na naging priority niya rin ako nung mga panahong iyon. Sa isip-isip ko ;("The feeling is mutual pero wala pa ding aksyon kundi manatiling magkaibigan?")

"G" THE EPAL GURLALU"

At malamang, hindi kumpleto ang kwento kung walang antagonist. Syempre sa lahat ng lab istorya, merong umeeksena na epalista. Syempre may umeksena sa kwento namin at itago natin sya sa initial na G. Maganda, kikay, at sexy. Ano ba naman ang laban ko dun diba? Ayun, at habang nandun kami sa "no label relationship" namin ni kras, may-i-enter the picture itong si gerlalu. Pero hindi sa pagmamayabang, fighting spirit at kapal ng muka lang ang lamang ni gerlalu saken (sa tunay na buhay yan). At ang ending, give way ako sa kanilang dalawa sapagkat nisabi kong babalik na lang ako kay xyz na open arms naman akong nitanggap to "rekindle" the ichliper lab istorya.

PRESENT TENSE

Pero hindi pa rin sila naging happy ending ni kras sapagkat pinagpalit niya si kras sa iba. (hmf, chika na naman ako). Natanggap ko naman ng maluwag sa aking kalooban ang aking pagkatalo sapagkat friends pa din naman kami ni Kras up to now. At nasa akin ang huling halakhak..nyahaha.