Drama

As a mother, I I know that I am not the perfect one. Not the one that they will miss every time I'm not around, not the one that they will talk through on the phone for long hours. Not the one who can read their fairytales before they go to sleep. Not the one that they will kiss in the cheek, not the one that they'll obey and be proud of. I only wanted them to love and cherish me. Not as their mother, but as the woman who tried her best to love them and sacrificed every little thing that she has so that they can survive.

Nanginig ang katawan ko ng narinig ko ang mga pahayag na yan. Nagsimulang mangilid ang luha ko sa kakaibang lungkot na aking naramdaman. Parang isang halimuyak na unti-unting nanuot sa aking sistema. Pinilit kong pigilan ang paglabas ng aking tinatagong emosyon. Pilit kong iniwasan na maapektuhan. Pinilit kong wag marinig at makita ang kalungkutan na namumuo sa kanyang mga mata. Maya-maya pa ay pinakawalan na niya ang matagal nang itinatagong kalungkutan. Tumakbo sya sa kanyang silid at sa upuan doon nagkubli. Tahimik akong nakiramdam, at tumingin sa kawalan.

"Kung alam ko lang sana, edi sana...."

Puno ng pagsisisi at pagka-aba sa sarili ang tangi niyang nadarama sa mga oras na iyon. Nais ko sanang amuhin sya at patahanin sa kalungkutang kanyang nadarama subalit hindi ko mahanap ang mga tamang salitang makapagpapaalis ng kalungkutang nararamdaman niya sa mga oras na iyon.

Nilisan ko sya habang lumuluha at tinatangis ang mga bagay na kanyang ginawa para sa kanyang anak. Kung gaano sya nanghihinayang sa oras at suporta na binigay nya para dito.

Tahimik akong umusal ng panalangin. Panalangin na sana ay maging mabuti ang lahat sa mga darating na araw. Matapos ang maikling panalangin, ipinikit ko ang aking mga mata, pinatulog ang diwa. Subalit ang bawat pahayag ay tumatakbo pa rin sa aking isipan. Agad kong naalala ang nakalipas....

Pitong taon ako nun ng mamulat ako sa katotohanan tungkol sa tunay na kalagayan ng kanilang pamilya. Ang babae ang nagtataguyod ng pamilya habang ang asawa nya ay sa bahay lang maghapon. May kaya sila at ang anak nila ay nag-aaral sa pribadong paaralan. Datapwa't lumaki akong kasabay ang kanilang anak, hindi malapit ang loob ko dito. Bibihira ko din siyang makalaro sapagkat mas gusto niya ang mga laruan ng iba niyang kapitbahay.

Lumipas ang dalawang taon, kinupkop nila ako upang doon sa bayan nila ipagpatuloy ang aking pag-aaral. Doon naging malinaw sa akin ang lahat. Ang babae ay nagtatrabaho sa Maynila, habang ang lalaki naman ay walang inaatupag kundi ang pag-inom at iba't ibang bisyo sa kanilang bahay. Kung lustayin nila ang kanilang pera ay ganun-ganun na lamang. Habang ang anak naman nila ay sa barkada naman nalulong. Matapos ang kanyang oras sa paaralan, agad na siyang sumasama sa kanyang mga kaibigan at kung umuwi ay talaga namang gabi na. Lumaki ang kanyang anak sa pangangalaga ng isang yaya na hindi marunong magbasa at magbilang. Lumaki ang anak niya sa pangangalaga ng isang taong baluktot ang paniniwala sa buhay. Lumaki ang anak niya sa pangangalaga ng isang taong sarado ang utak sa realidad at sariling paniniwala lamang ang pinaniniwalaan.

Hindi ko kinaya ang makasalamuha sila sa iisang bahay. Hindi nagtagal ay nagpasya akong umuwi sa amin at doon na lamang ipagpatuloy ang aking pag-aaral.

Malaki ang pagkakaiba ng aking pamilya sa kanilang pamilya. Malaki ang pagkakaiba - mula sa ugali hanggang sa pananalita. Nakakalungkot isipin na sa mga panahon kung kailan nagsisimulang maging matagumpay sa buhay ang isang tao, saka nya nakakalimutan ang kanyang pinagmulan, ang kanyang PAMILYA.

Walang backbone

Lapitin ako ng mga ganitong uri ng tao. Walang backbone kung tawagin ng bestfriend ko. Syempre hindi literal ang ibig sabihin. Walang backbone -- walang paninindigan sa sarili. Ganyan nya tawagin ang mga taong nagmamahal pero natatakot sa commitment. Ganyan nya tawagin ang mga lalake na hindi marunong patunayan ang mga nararamdaman nila. Mahilig lang silang makipaglandian, makipagharutan at kung anu-ano pang kalokohan sa buhay. Pag nag-fall ka sa ganitong uri ng tao, kalahati ng buhay mo eh hinayaan mo nang mahulog sa hukay. Sila yung tipo ng mga taong mahilig makipag-date, mahilig makipag-flirt, pero pag naramdaman nila na attracted na sila sa babae, wag ka nang umasa pa na magtetext o tatawag pa sila sayo - dahil willing silang gawin lahat para lang mawala agad agad yung nararamdaman nilang yun!

Sila yung tipo ng tao na hindi lang nila magustuhan yung sinuot mong blouse o pantalon sa araw na nagdate kayo, burado ka na agad sa utak nila. Madali rin silang magkaron ng amnesia. Madali silang makalimot ng pangalan, lalu pa't hindi sila nakapag-take advantage sayo. Mahusay din silang magpanggap. Mahusay din silang gumawa ng istorya.

Bakit ko alam?

Hmm....

Lapitin kase ako ng mga ganitong uri ng tao. Hehe ^^,

Antayteld wans more....

Minsan isang araw eh kaya ko naman pala maging babae. Kaya ko naman palang magsuot ng gown at kaya ko ding maghigh-heels. Ang sabi ko eh hindi ako maglalabas ng picture. Pero oks lang pala. (Hindi naman ako masyadong mukang tanga). Chaka na yung iba..Di ko pa makita ehh, madami kasing paparazzi na naaliw saken. Hahaha...

at higit sa lahat, kaya ko to pinost---wala akong maipost!..nyahhaha

Naiinis ako

Kapag ang buhay mo eh medyo smooth sailing ng wanport. Medyo binubuhusan ni Papa God ng konting thrill. Konting twist, parang sa telenovela, para madaming sumubaybay, para maraming ratings, para sumikat pa yung bida.

Ayus naman ang buhay ko ngayon. Oo, almost complete. Lahat kase ng aspeto na "may kulang" dati sa buhay ko eh ayus na ayus na ngayon. Masaya ako at kuntento sa ngayon. (oo, ngayon lang - dahil hindi nga ako marunong makuntento sa buhay.hahah). Liban na nga lang sa mga biglang sumulpot na anay sa mapayapang pamumuhay ko sa bahay ni Tita:

Isang mapayapang araw na nanananananahimik ang pamumuhay ng prinsesa ng mga astig (ako yun). Ay bigla syang nakatanggap ng balita. Balitang nagpabaligtad ng sikmura at nagdala sa kanya sa alanganin (ng wanport) dahil nabalanse nya na ng bongga ang kanya iskedyul at kung ano-ano pang kalokohan sa buhay nya para sa darating na mga araw. Wag kayong mag-alala ang balitang ito eh hindi naman nakakasama sa inyong bida. Wanport lang.

Hanggang sa dumating na nga ang araw ng paghuhukom.

Tahimik na natawa mag-isa si tukmol ng bigla niyang marinig ang nakakahilakbot na boses. Ang boses na mahilig mag-utos. Ang boses na mahilig magmanipula ng buhay ng ibang tao. Ang boses ng taong walang pakundangan kesehodang galing kang trabaho (na nagtrabaho o tumambay, pareho lang yun!). Ang boses na walang binibigay na oras para sayo para ibigay mo sa sarili mo.

Isang bwan LANG NAMAN. Oo, parang kagaya lang ng isang kontrata sa trabaho na agad kang nasipa. Isang bwan lang ang pagtyatyagaan mo at ikaw na ulit ang "master" ng buhay mo. Pwede ka na ulit mamuhay ng patapon o maayos. Matulog ka o hindi, walang makikielam sayo.

Naisip nyo ba? Ang isang bwan na nagtataglay ng 3o o 31 days eh malaki o matagal na panahon din kung iko-convert mo sa seconds? milliseconds? Ang isang araw eh magiging matagal kung bawat minuto eh para kang isang sundalo. "Anak, maupo ka dito...(at makikinig ako sa usapan nyo ng kausap mo), tama na yan, bukas naman kayo mag-usap..gabi na" mga ganung factor lang. Nakakabanas, dahil hindi nya alam kung gano kahalaga saken yung bawat isang salitang pinag-uusapan namin ng kausap ko. (kung magsalita parang business ang pinag-uusapan, hahah)

Palibhasa walang lablayp. Hahaha.. Kaya mahilig makielam. Palibhasa walang natawag at nagteteks sa kanya kaya madaming napupuna. Palibhasa............Hayyyyyyyyyyyyyy........
Palibhasa hanggal angal lang ako.

Takte...
Ilang araw na lang naman.
Minus, minus, plus, divide, subtract, ikwals. At makikita ko na sya ulit na umalis. tahimik na ulit ang paligid. Makakatawa na ko ulit ng hindi sapilitan o pinipigilan. Maipapakita ko na din ang tunay na ako. Yung ako na masamang tao. Yung ako na hindi maintindihan ng maraming tao.

Keep on Loving you

** ang sumusunod na lyrics ng kanta ang hindi nagpatulog saken nung byernes ng gabi. Inuulit ko, lyrics ng kanta ang hindi nagpatulog saken..hahaha..:P


You should've seen by the look in my eyes, baby
There was something missing
You should've known by the tone of my voice, maybe
But you did'nt listen
You played dead
But you never bled
Instead you lay still in the grass
All coiled up and hissin

And though I know all about those men
Still I dont remember
Cause it was us baby, way before then
And were still together
And I meant, every word I said
When I said that I love you I meant
That I love you forever

And Im gonna keep on lovin you
Cause its the only thing I wanna do
I dont wanna sleep
I just wanna keep on lovin you

------->

--xoxo--

Someone once told me that the power in all relationships lies with whoever cares less, and he was right. But power isn't happiness, and I think that maybe happiness comes from caring more about people rather than less...--quote from Ghosts of the Girlfriends past. ^^,

Deadma

Matagal na kitang pinagmamasdan. Matagal na kitang tinitignan mula sa malayo. Matagal mo na kong napapaligaya. Hayy. Ewan ko ba kung anung meron ka at parang mahal na kita.

Nung una kitang makilala halos hindi kita pinapansin. Nung may nagsabi sa akin ng iyong pangalan, wala akong sinabi ni isang salita kundi mahinang "ah ganun ba?". Lumipas ang mga araw at nakita ko na lamang ang aking sarili na nagsisimulang hanapin ka. Nakita ko ang aking sariling tinatanaw ka sa tuwing ako ay may libreng oras. Nakita ko na lamang ang sarili kong nagsisimula nang mahibang ng dahil sa kagandahang iyong taglay. Sa kagandahang alam ko ay matatagalan pa o pag hindi na pinalad pa ay hindi na magiging akin pa.

Ilang buwan na kitang iniisip ngunit dumating nga ba ang panahon na napansin mo din ako? Ni isang minuto ba mula sa iyong pagkakaupo sa iyong kinalalagyan ay nakita mo ang aking munting pagpapahalaga sa'yo? Ni isang beses ba ay nakuha mo ding ngumiti pag nginingitian ko ang iyong angking kagandahan?

Nasasaktan na ako at nahihirapan. Gusto ko nang lumaya mula sa iyong kagandahan. Nais ko nang lumaya mula sa pagkaka-alipin ko sa iyong kariktan. Nais ko nang mamuhay ng hindi ka naaalala.

Nakakalungkot isipin na sa panahon kung kailan lubusan na kitang mahal at saka pa kita kailangang palayain. Nakakainis isipin na hindi ko magawaan ng paraan ang bagay na ito upang maging masaya ako sa iyong piling. Nakakairita dahil kahit paulit-ulit kong sabihin na ayoko na sayo, patuloy ka pa ding idinidikta ng aking isipan.

Ngunit alam ko, makakalimutan din kita. Alam ko, may darating pang mas maganda at mas kaaya-aya kaysa sa aking paningin. Alam ko, at naniniwala ako. Na may darating pa na para sa akin.....





Kaya deadmahin mo ko NOKIA 5800. May darating pang mas maganda at mas high tech kesa sayo. Magsama kayo ng mga lumang modelong cellphone!!!!!!!! ^^,

Si Ate

Isa akong mapanlait na tao. Weirdo ang kumbinasyon ng ugali ko. Mapanlait na mahilig mag-appreciate ng ugali at panlabas na anyo ng ibang tao. Hindi ako maganda at lalong hindi ako perpekto, pero nasa dugo ko na nga ata ang pagiging mapanlait.

Mag-iisang taon na din ako dito sa UAE. Hindi lingid sa kaalaman ko na madaming mga poker face dito. Orayt. Hindi po yung kanta ng isang singer na parang tanga kung kumanta ang tinutukoy ko. Kundi yung mga sumasaydlayn saydlayn kung minsan. I've got nothing against them actually. Very open minded akong tao. Walang kaso saken kung yun ang napili nilang pagkakitaan dahil aware naman ako kung gaano kahirap ang mabuhay dito sa lugar na ito. Lalo pa at panahon ng credit crunch (recession--pero yan ang tawag ng lola ko kaya ginaya ko na din).

At dahil naiirita na ako sa isa kong bagong kabusmate. (itago na lang natin sya sa pangalang "ATE"). Nais kong gawing tabloid ang blog ko para mailabas ang mga hinaing ng sobrang natotoreteng mundo ko dahil sakanya.

Nakilala ko si Ate mga last month. Actually mga bandang march 2009 eh busmate ko na sya. Pero deadma ko sakanya, hindi ko kase maramdaman ang ispiritu at ang substance nya sa pagkatao nya. Mula sa false eyelashes at boobs na parang inflated balloon (oo, parang kagaya ng kay Betty Boop), at walang kwentang stories about her S** life, wala ka nang ibang mahihita kay ate. WALA. as in WALA. WALA talaga kundi ayun nga wentong kahit siguro lalake eh magsasawa nang pakinggan sya dahil sa araw-araw na ginawa ni Papa God, yun ang gawain nya ang Magyabang at magkwento na ginawa syang dinner ng kasama nyang kadinner date nung isang gabi. Naisip ko tuloy na may mas walang wentang tao pa pala bukod saken.

Iniiwasan ko na sya, pero kagaya ng pulgas na pilit sumisiksik sa balat ng aso, sumisiksik pa din sya sa akin at panay ang kwento at yabang tungkol sa iba't ibang lalake na meron sya sa lahat ng emirates na meron ang UAE. Malapit na kong magkasakit ng patay-malisya dahil nagpapanggap akong bingi at tulog kapag tumatabi sya sa akin sa bus.

Pero sa isang banda ay naaawa din ako kay ate. Naawa ako dahil hindi nya mahanap ang tunay na kaligayahan at atensyon na dapat ay tinatamasa nya. Naaawa ako dahil iba ang pagtrato nya sa kahalagahan nya bilang isang babae. At naaawa ako sa kanya dahil, parang kumawala na sakanya ang utak nya.

Hayy ate, wag mo sana makilala si B1. Haha. Kundi pag-uuntugin ko kayo ng bonggang-bongga. Joke ^^,

Antayteld

We are all a little weird and life's a little weird, and when we find someone whose weirdness is compatible with ours, we join up with them and fall in mutual weirdness and call it love.

Dahil adik ako....

- Hindi ako masyado natutulog.
- Hindi na ko nakakapag-isip ng matino.
- Hindi na ko nakakapag-apdeyt ng blog ko.
- Nalilibang ako sa pekeng taniman na pinapayaman ko sa facebook. (anung masasabi nyo, last week lang ako nagfocus dun, pero level 10 na ko..nyahaha)
- Nalilibang akong makipagbolahan sa mga taong hindi ko naman talaga kaclose..(sa plurk,na binitawan ko na din dahil nga sa FARMTOWN na ko naninirahan ngayon)
- Iniisip kong maligo sa umaga gamit ang tap water (na sobrang init), ang ending...mahapding balat dahil sa mainit na tubig..nyahaha.
- Kung anu-anong rekomendasyon ang sinasabi ko sa amo ko, payagan lang akong magbakasyon (oo, para syang matandang dalaga kung ligawan, ang hirap kunin ng "oo")
- Wala na kong inatupag kundi mag-online maghapon. Tulog lang ang pahinga. hahah
- Nag-inarte ako at umangal ng bongga sa migraine ko... Ang ending...isang appointment sa optalmologist..At ang hatol...matang lumalabo dahil sa paggamit ng computer..orayt...hehehehe

Ngayon ay kamuka ko na si Betty la fea. Dahil kumpleto na ang accessories. Nakabraces ako at salamin. Nyahahaha.....

Hanging statement

"i want to stop wondering what if... i want to know what is..."

Hanging statement. Nakakapagpatulo ng laway. Nakakainis dahil binitin ng nagsabi. Nakakainis dahil hindi mo malaman kung ano nga ba talaga yung ibig sabihin. Nakakairita, dahil..English..hahah. Aminado ako, fanatic ako ng mga ganitong linya. Yung tipong akala mo artista kung umepal ng mga salita. yung mapapatingala ka sa pagiisip kung ano nga ba talaga yung sinabi nya o kung may mas malalim pang ibig sabihin yun.

Lalu na kung kagaya nyan ang maririnig mong salita. Madaming pwedeng ibig sabihin :(

Homesick

Life is a journey
Its a matter of choice and chance
Its a matter of hard work mixed with luck
Filled with faith, hope and love


We let go and learn from the past
We live and rejoice in the present
We learn to trust in our future
We learn to forgive and accept and become a better person.

So rejoice and be happy
Stay calm and contented
For as long as we are living
Let us always remember, there will always be LESSONS.

Those words hit me big time last night while i was watching Cheaper by the dozen 2. I had been avoiding those unwanted feelings since day one of July. The feeling of being alone here without my siblings and my parents. Much more popularly known as "Homesick". I had been feeling quite lame since last week because my boss denied my request for my annual leave of 15 days.

And many more factors which I had been trying to ignore.

And many more things that I am trying to understand and let go of.

And many more things that I am trying to seek.

And many more things that I am trying to do.

And many more things that I am about to (and had been trying to) LEARN. :'(

I had learned that...

- giving out some hanging statements might lead to confusions and misunderstandings.
- The golden rule : "Do unto others what you want others to do unto you" basically applies to every individual ALL THE TIME, no exceptions, no alibis.
- The secret to happiness is CONTENTMENT.
- Rebounders are like canine dogs, they can easily smell girls who are grieving from their past relationships and make them fall in love and then leave you hanging once they get what they want.
- Wishes do come true. Just hold on to it and it will happen.
- There will always be someone who will love you when you least expect it.
- Letting go is apparently part of our lives.
- Friends do come and go. But they will always remain forever in our hearts no matter how vast the distance is.
- Human beings are created weak. period.
- Some people who appears to be strong is exactly the opposite of their physical aspect, at times, they are the ones who are very emotional inside.
- The most crucial part of growing up is the mere fact that you are "getting older", and it is inevitable. Whether you deal with it, or you live with it. Haha.
- Challenges will make you strong so we should be thankful that trials come in and out of our lives.
- Beauty is essential to the eye. But beauty fades as time goes by.
- Moving forward in ones life has one secret. ACCEPTANCE.
- A dream will remain a dream not unless you do something about it.